Page 22 - Вайна і памяць
P. 22
Малая радзіма – Чарнаўчыцы
Яго імем названы вуліцы ў гарадах Саратаве і Брэсце, у
пасёлку гарадскога тыпу Новыя Бурасы Саратаўскай вобласці, а
таксама ў Чарнаўчыцах.
У брацкай магіле ў Чарнаўчыцах таксама пахаваны
намеснік начальніка шостай пагранзаставы па палітчасці
малодшы палітрук Леанід Максімавіч Шульгін, які прыняў бой
каля вёскі Шумакі 22 чэрвеня 1941 года. Разам з ім загінулі яго
жонка і двухмесячнае дзіця. Абставіны іх смерці доўгі час
перадаваліся мясцовымі жыхарамі з вуснаў у вусны, нібы
легенда. Каля дваццаці гадоў ніхто не ведаў, адкуль родам
Шульгін, дзе жывуць іх родныя, ці ведаюць яны пра пра іх лёс.
У кнізе Ганны Грабёнкінай «Живая боль. Женщины и дети
Брестского гарнизона (1941-1944)” можна знайсці наступнае
апісанне гэтых падзей:
«Командование небольшой группой пограничников в
районе 6-й заставы около деревни Шумаки принял младший
политрук, заместитель начальника заставы Леонид Максимович
Шульгин. Он сумел организовать крепкую оборону. Когда
гитлеровцы поняли, что не в силах пробить ее, они бросили на
заставу танк. Один за другим падали советские воины. Жена
Шульгина, комсомолка Ольга Васильевна, была рядом с мужем.
Она перевязывала раненых, подносила быстро иссякавшие
боеприпасы. В окопе надрывно плакал двухмесячный сынишка.
Л.М. Шульгин был тяжело ранен.
«Оля, ты же с ребенком, уходи! – кричал он жене. – Я
прикрою вас!» «Никуда я не уйду. Останусь с тобой до конца!» –
решительно заявила Оля. Фашисты приближались. Отчетливо
доносились их крики: «Рус, сдавайся!». «Нет! Русские люди
живыми не сдаются!» – кричал Шульгин. И с ожесточением
расстреливал приближавшихся фашистов. Метко разила врагов и
его жена...
Немцы уже совсем близко. Осталось три патрона. И
Шульгин на глазах у врагов застрелил жену, ребенка, а потом
себя”.
22