Page 42 - Вайна і памяць

Малая радзіма – Чарнаўчыцы

9 мая 1945 года савецкі народ святкаваў Перамогу ў
Вялікай Айчыннай вайне. Праз некаторы час у Чарнаўчыцы, як і
ў іншыя гарады і вёскі, пачалі вяртацца франтавікі, якія былі
прызваны ў дзеючую армію ў канцы лета 1944-га. Дома іх
сустракалі заплаканыя ад радасці родныя, парушаная гаспадарка,
галеча, спаленыя хаты. Пераможцы паінны былі узваліць на сябе
цяжкі груз усялякіх клопатаў, перабудаваць сяло, наладзіць новае
жыццё.
Вялікія задачы стаялі ў той перыяд перад уладамі, а
какнкрэтна ў Чарнаўчыцах – перад сельскім Саветам дэпутатаў
працоўных. Першапачаткова яму належала арганізаваць на
падведамственнай тэрыторыі медыцынскае абслугоўванне,
адкрыць школу, аднавіць разбураныя ў гады вайны і наладзіць
працу прадпрыемстваў прамысловасці, гандлю, сувязі і шмат
іншага, без чаго немагчыма паўнацэннае жыццё чалавека. І ўсё
гэта патрэбна было рабіць ва ўмовах бездарожжа і безграшоўя, а
час ад часу і пад абстрэламі бандытаў, якія хаваліся ў лясах, і
іншых праціўнікаў савецкага строю.
Назавём тых, хто ўзначаліў гэту цяжкую працу на
першым і наступных яе этапах, шукаў магчымасці для рашэння
праблем, якія хвалявалі людзей, дзякуючы чаму праз некалькі
дзесяцігоддзяў вёска стала зручным для жыцця аграгарадком. Са
снежня 1944-га па май 1945-га сельсавет узначальваў М. І.
Карабейнік. Затым літаральна на некалькі месяцаў яго змяніў
Матысь, пасля якога на адказны пост заступіў У. А. Капусцін
(ліпень 1945 - сакавік 1948). З сакавіка 1948 па люты 1955 гг.
мясцовую ўладу ўвасабляў І. П. Жук. На долю Івана Пятровіча,
дарэчы, выпаў цяжкі абавязак ствараць у вёсцы калхоз. Гэтая
справа была не толькі цяжкай, але і небяспечнай, пра што
сведчыць той факт, што ў канцы сакавіка 1949 года праціўнікамі
калектывізацыі быў застрэлены старшыня толькі што створанага
ў суседняй вёсцы калхоза І. А. Крупскі.
У пасляваенны час паслядоўнасць мерапрыемстваў, якія
праводзіла мясцовая ўлада, азначалася абставінамі, якія

42